Tear down the wall!

   Bu sabah erken saatlerde İzmir'e döndük. Yorgunluğu hala atamadım üstümden, yıllardır bir kere İstanbul'u gezmemiş insan 3 günde gezmeye çalışırsa olacağı budur tabi. Gider gitmez başladık Ayasofya'dan, daha sonra Sultanahmet Camii, Yerebatan Sarnıcı, Eminönü, Galata Kulesi, Taksim Meydanı, Beyoğlu, Kadıköy, Mısır Çarşısı, Kapalı Çarşı, Boğaz Turu derken önemli çoğu yeri gezmiş olduk. İstanbul' u çok sevdim. Ama aşırı kalabalığa dayanamayan bir insan olarak benim yaşayabileceğim bir yer gibi değil pek, tabii yaşadığın semte göre değişir bu. Arjantin'e götürmek için magnetler, bardak altlıkları, bir kaç takı, bir de karışık lokumlar aldık son olarak.

Beyza abla, dayım, ben ve annem 

    Yazımın başlığından da anlaşılacağı gibi asıl amacım burda size şuana kadarki hayatımdaki en heyecan verici deneyim olan Roger Waters konserini anlatmak. Cumartesi ve pazartesi günleri İstanbul'u gezdik, pazar günü ise konser günü olduğu için hiç yorulmamayı, bütün enerjimizi konsere saklamayı tercih ettik. İtü kampüsüne gittiğimizde saat 5 civarıydı. Herkes sabahın erken saatlerinde gelmeye başlamıştı bile. Hele saha içinden bilet alanlar en önden yer kapabilmek için daha erken gelmişlerdi. Saha içi ses kalitesi ve sahneyi görebilmek açısından daha iyi olsa da biz yer bulma açısından rahattık. Tribünlerdeydik ve yerimiz belliydi, ama o atmosferi hissetmek için kapı açılışından 1 buçuk saat önce gitmek bizim için bir zevkti. Binlerce Pink Floyd hayranıyla bir arada olma hissi, gerçekten çok güzeldi.

Bu da tanımadığım bir Pink Floyd
hayranının fotoğrafıma katkısı

     Bu arada konser sayesinde Arjantin'in Gülleri'nin son üyesi olan Sarp'la da tanışmış oldum. Daha önceki konuşmalarımıza da dayanarak çok iyi anlaştığımızı söyleyebilirim, müzik zevki de harika :D O da San Luis'e gidiyor, San Juan'a yakın bir yer.

Babam ve ben

   
                            Saha içinden bilet alanlar bizden daha önce içeri alındılar ve hepsi önlere gidebilmek için deli gibi koşuyordu, Sarp en öne geçebilmiş artık nasıl koştuysa ben koşanları izlememe rağmen göremedim onu. Daha sonra biz de içeri girdik yerimize oturduk, sahne müthişti. Bir kaç saat sonra adım atılacak yer yoktu, tıklım tıklımdı her yer. Saat tam 9 da havai fişekler eşliğinde In the flesh ile başladı The Wall konseri. Ben hayatımda bu kadar güzel bir 3 saat daha geçirmemiştim. Gittiğim ilk konser aynı zamanda hayatımda görüp görebileceğim en güzel konserdi kesinlikle. Dayım şuana kadar bir çok konsere gitmesine rağmen en beğendiğinin bu olduğunu söylüyor. Müziğe öyle kaptırmışım ki kendimi çok çabuk geçti zaman. En sevdiğim parçalardan biri olan The Trial'ın ardından çılgınca "Tear down the wall!" diye bağırarak duvarı 199. kez yıkmış olduk. Kaç gündür kendi kendime "Keşke konser bugün olsaydı ya" diye söylendiğimi sayamadım. Böyle bir şeye tanıklık etmek kendimi çok şanslı hissettirdi. Bu arada Roger Waters'ın duyarlılığıyla konserde Gezi Parkı olaylarında hayatını kaybedenleri de anmış olduk ve hiçbir toma olmaksızın "Her yer Taksim, her yer direniş!" sloganları atabildik. Roger Waters konuyla ilgili Türkçe bir şeyler de söyledi. Bu konser hayatımdaki değişimlerin bir başlangıcı olsun. Bundan sonra daha çok konserlere, etkinlikere katılacağım. Şimdi hayatımdaki en büyük değişime 17 gün kaldı ve bugün 'sonunda' vize mailimiz geldi. Bayram da var şimdi nasıl halledeceğiz bilemiyorum ben hemen işe koyulayım. Hasta luego!

In the flesh 

we don't need no education, we don't need no thought control

Rogeeer