Merhaba arkadaşlar! Eminim çoğunuz bu programa katılımla ilgili bilgi edinmek istiyorsunuzdur. Öncelikle bundan bahsedeyim. Ben annemin baskısı sayesinde sınava girdim, yanlış hatırlamıyorsam Ekim ayıydı. Öncelikle bir genel kültür sınavına giriyorsunuz. Hem Türkiye'nin tarihi, yazarlar, sanatçılar, devlet adamları ile ilgili hem de Dünya gündeminden sorular çıkıyor. Hatırladığım bir kaç soru şöyle: "Esad kaç yılında başa geçmiştir?" "Ay'a 2. ayak basan kimdir?" "Resimdeki sanatçı kimdir(Picasso resmiyle beraber)" "Masumiyet Müzesi, Kara Kitap, Benim Adım Kırmızı gibi eserleri olan yazarımız kimdir?"... Bu bloğu daha erken hazırlamadığım için kızıyorum kendime çünkü çoğu ayrıntıyı unutmuşum. Bu yüzden kusura bakmayın. Ardından bir tür mantık sınavına giriyoruz. Mantığa dayalı matematik problemleri, örüntüler, kelime bulmacaları var bu testte. Aynı gün girilen sınavların sonuncusu ise bir kişilik testi. Bu testte olaylara karşı tepkinizi ölçmeye, kişiliğiniz hakkında fikir edinmeye çalışıyorlar. Öfkenize hakim olabiliyor musunuz, duygularınızı kontrol edebiliyor musunuz, uyumlu biri misiniz, kendi kendinize yetebiliyor musunuz, girişken biri misiniz diye bakıyorlar. Sorulara evet, sıklıkla, bazen, asla gibi yanıtlar veriliyor. Bu programa katılan kişinin saydığım özelliklere sahip olması gerektiğinden soruları buna göre cevaplamak önemli. Bu sınavları geçenler mesajla bilgilendiriliyor ve sözlü mülakat için tekrar çağırılıyor. Öğrenciler 6-7 kişilik komisyonlara ayrılıyor. Her komisyon bir sınıfta. Öncelikle bu öğrencilerin aralarında bir konu hakkında 15 dk konuşması isteniyor. O sıralarda okullarda serbest kıyafet yapılması gündemde olduğu için biz bunun hakkında konuşmuştuk. Duygularını rahatça ifade edebilmek bu programın oldukça önemsediği bir konu. Görevliler bu konuşma hakkında hiçbir yorum yapmıyorlar bize. Daha sonra sırayla sınıflrara çağırıyorlar bizi. 3 kişi oluyor genelde sınıfta, Türkiye'ye yeni gelmiş AFS'li (3-5 yıl önce yani), daha deneyimli bir AFS'li (ki bu kişi en yetkili oluyor) , bir de AFS'li olmayıp anladığım kadarıyla psikolojik danışman gibi biri. Size "Neden seni seçmemiz gerek?" "Arkadaşların seni nasıl tanımlar?" "Ailenle aran nasıl?" "Aileni çok özler misin?" "Bu programa katılma amacın nedir?" gibi sorular yöneltiyorlar. Bir kişi de genellikle sizi sıkmaya ve başaramayacağınız konusunda baskı yapmaya çalışıyor. Hiç aldırmayın. Kendinizden emin bir şekilde soruları cevaplayın. Kendine güvenen insanlar otomatikman bir adım öne geçiyor. Bu mülakat 30-45 dk arası sürüyor genelde. Sonra heyecanla sonucu bekliyorsunuz. Bu sınavı geçtiğimi de öğrenince her şey daha da ciddileşti. Kararımı kesin olarak vermiştim. AFS'li olmak istiyordum. Birkaç sene önce İspanyolca kursu'na gitmiştim. İspanyolca'ya ve latin kültürüne inanılmaz bir ilgim var. Küçüklüğümden beri gitmeyi hayal ettiğim yer Machu Picchu. Evet Peru'yu çok seviyorum ve ilk tercih olarak orayı yazmayı düşündüm ama bu aşamada bir çok etkeni göz önünde bulundurmak gerekiyor. Ülke tercihi aşaması gerçekten zor, ama bir o kadar da eğlenceli. İnternetten ülkeleri araştırıyorsunuz ve seneye burada mı olmak isterim yoksa burada mı diye seçim yapıyorsunuz. İşte bu his tarif edilir bir şey değil. Kim bilir gerçekten orada yaşamaya başlayınca neler hissedecektim. Uzun bir araştırma aşaması sonrası tercihler yapıldı. Benimki 1.Arjantin 2.Şili 3.İspanya 4.Dominik Cumhuriyeti 5.Kosta Rika şeklindeydi.Ama yapılacak daha çok iş vardı. Doldurulması gereken sayfalarca form, doktor raporları, okuldan alınacak belgeler, aileye kendimizi tanıtacağımız bir yazı...Ben her zamanki gibi bunları son güne bıraksam da, bir şekilde yetiştirdik işte. Heyecanlı bir bekleyişin ardından kabul mektubu geliyor. Açarken herkes heyecanlı heyecanlı birbirine bakıyor. ARJANTİİİN! Dünya'nın en güzel etinin piştiği yere, Tango'nun anavatanına gidiyorum. Dünya'nın öbür ucu. 1 Sene boyunca orada yaşamak, hayal gibi. Ardından yine heyecanlı bir bekleyiş. Bu sefer ailenin belli olmasını bekliyoruz. 1 sene kimlerle aynı evde yaşayacağın merak edilmez mi. Aile de belli oldu mu rahat bir nefes alıyor insan. Ben çok şanslıyım bu konuda. Burada hiç kardeşim olmamasına rağmen orada 3 tane kardeşim olacak, annem babam da çok iyi insanlar. Facebook'tan birbirimizi ekliyoruz, mailleşmeye başlıyoruz. Bundan sonra okulun belli olması, denklik için okuldan belgeler alınması, Arjantin'e gidecek hediyeler vs işleri var. Hediye alma işi oldukça zevkli. Şuan gitmeme yaklaşık 2 ay var ve ben gitmek için sabırsızlanıyorum. Hayatımın en güzel 1 senesi olacağı şimdiden belli. Doldurduğumuz formlar, ülke kabulü ve aile mektubunun resimlerini koyuyorum buraya. Hazırlıklar son sürat devam ediyor. Şimdilik hepinize "Hasta luego!" diyorum :)
Konser hazırlıkları da tamam. İstanbul'u gezip oradan da Arjantin'e götürmek için hediyelik bir şeyler alacağız. Gelince vize işlemleri valiz hazırlama derken göz açıp kapayıncaya kadar geçecek günler. Kardeşimle konuştum Pink Floyd dinlemiyormuş ama ona da alıştırmayı planlıyorum :D Konser sonrası tekrar yazarım, takipte kalın.
